Week 9
Hoog bezoek van afgelopen zondag was de minister van defensie en de commandant der strijdkrachten. We hadden, met de rest van de nederlandse militairen in Bamako, een meet en greet met ze. Nou de greet was er wel maar de meet was er niet, leek wel of we er niet waren, dat zal wel komen dat ze geleefd worden met zulke bezoeken en wij van de KMAR zijn dat wel gewend dat we maar een heel kleine defensie onderdeel zijn dus bijna niet opvalt haha, het positieve van het geheel was dat de broodjes en drinken prima waren. Allways look on the bright side of life.
Maandag was alles weer back to normal op het hoofdkwartier. Ik ben allerlei dingen aan het uitzoeken voor het grensproject. Door de UN zijn ambitieuze plannen maar die plannen worden even bevroren want de grensposten die we willen gaan upgraden zijn nu in handen van de rebellen. Maar wat in het vat zit verzuurd niet. Er wordt gezegd dat de rebellen ze wel weer teruggeeft, maar wanneer dat is weet niemand.
De eerste collega is alweer terug van zijn eerste verlof en nu gaan er meer dat is eigenlijk wel lekker want dan ga je rekenen van, als die terug is dan maar zoveel dagen, dat geeft je een goed gevoel. Vanaf vandaag nog 28 dan lekker ruim 3 weken thuis.
Donderdagavond rond een uur of 10 ging ineens mijn terrasdeur klapperen, ik lag op bed de Soprano’s te kijken. Ik keek naar buiten en zag dat er een flinke windkracht 8 tekeer aan het gaan was. Ja en bij zulk weer hier valt de stroom meestal uit en ja hoor donker. Dus hoofdlampje gepakt en even buiten gaan kijken. Het was echt flink aan het stormen. Als de stroom uitvalt ga ik meestal naar onze tuinman/nachtwaker/manusje van alles toe en vraag ik of het alleen bij ons is of heel de wijk. Dit doe ik want als het alleen bij ons is moeten we de huisbaas of de elektricien bellen om het te komen maken. Als het de wijk is is het afwachten, meestal een half uur. Het was zo aan het waaien dat het mango’s aan het regenen was. De volgende dag hadden we een emmer mango’s. Na alles stormvast gelegd te hebben ben ik weer rustig een aflevering Soprano’s gaan kijken, de accu van mijn laptop was nog vol.
Nou donderdag zei mij telefoon “ ik ga mijn eigen weg en niet die van jou”. Dan ben je toch eigenlijk wel onthand. Dus heb ik hem weer op fabrieksinstellingen gezet. Dus daarna weer opgestart alles volgens wat er op het scherm kwam ingevuld en toen......... was de wifi zo traag dat er maar een paar apps terug werden gezet vanaf mijn account en de rest van de apps.... jammer maar helaas..... gelukkig had ik op mijn memory kaart mijn contacten allemaal. Dus vandaag eigenlijk heb ik nu alle apps weer. Ach ja je bent weer bezig hè. In Nederland zijn we echt verwend met internet en vooral de snelheid ervan.
Wat ons hier wel op is gevallen dat er ontzetten veel tweelingen zijn. Ik heb het opgezocht en idd centraal Afrika heeft de meeste tweelingen van alle wereld delen. Er is hier zelf een straat wat wij twin alley(tweelingen straat) noemen. Meestal heeft moeders een voorop en een achterop en is zij zelf allerlei dingen langs de weg aan het verkopen of aan het bedelen.
Van de week zagen we ook iets speciaals, een blinde man die aan het bedelen was met een horloge aan, het was geen braille horloge hoor. Hahaha.
Zo luitjes dat was het weer voor van de week. Het doet me goed om te zien dat er toch nog heel wat mensen mijn blog lezen. Tot volgende week.

Groeten Mike