week 14
Blijf op de hoogte en volg Mike
28 Juli 2014 | Mali, Bamako
Na een super verlof van 24 dagen was het weer tijd om de laatste 10 weken naar Mali te vertrekken. Afscheid was weer moeilijk. Ik ben samen met broer teruggevlogen. De reis ging vlot en eigenlijk snel in Bamako, zelfs langs de autoriteiten ging het snel. Bisky de hond was weer blij me te zien.
Woensdag was mijn eerste werkdag. Rustig weer inkomen veel mail gelezen of beter gezegd veel mailtjes ge-delete. Om 14:00 uur, bij jullie was het dan 16:00 uur, heb ik een minuut in stilte nagedacht over de slachtoffers van vlucht MH 017.
Donderdag was ik de krant aan het lezen( internet) en las dat er weer een vliegtuig was vermist, toen dacht ik al pff alweer een. Het laatste contact met het vliegtuig was boven Mali dus in de buurt. Net na de lunch kreeg ik het bericht dat ik deel uit ging maken van een team van UNPOL om naar de rampplek te gaan. De team bestond uit 3 Fransen, 1 uit Burkina Faso en 2 Nederlanders. Wat onze taak daar zou zijn zou pas duidelijk worden als het Franse onderzoeksteam terplaatse zou komen, en dat zou hoogstwaarschijnlijk zaterdag zijn werd ons verteld. Ik moest in allerijl een tas pakken en standby staan. Dat standby staan was maar voor even want om 16:00 uur moesten we op het vliegveld staan om te vertrekken. Maar zoals het meestal bij de UN gaat werd dit uitgesteld tot de volgende morgen. Om 05:00 uur moesten we weer op het vliegveld staan. Gelukkig maar want bij het wachten bedacht ik nog wat spullen die handig zouden zijn die ik was vergeten in te pakken. Die heb dus alsnog kunnen inpakken. De volgende ochtend om 04:00 uur ging de wekker en om 05:00 uur was ik op het vliegveld. Het was een lange zit want we vertrokken pas om 10:30 uur naar Gao met een tussenstop in Mopti om bij te tanken. In Gao kregen we nog veldbedjes, noodrantsoenen en ruim 100 lijkenzakken mee. We hebben in Gao maar even moeten wachten en zijn toen met een helicopter naar de rampplek gevolgen.
Na een uur in de helicopter te hebben gevlogen kwamen we aan bij de rampplek. Vanuit de lucht was het eigenlijk onwerkelijk want ik had me heel iets anders voorgesteld. Het leek net een 3 hoekige brandplaats het begin was een punt en spreidde zich naar links en rechts uit.
Op de grond hebben we eerst onze spulletjes naar een beschut plekje gebracht en hebben ons dan voorgesteld aan de plaatslijke commandant van Serval ( Franse leger), die waren als eerste terplaatse gevolgd door de Nederlandse commando’s. Ook de commando’s hebben we ontmoet. De commando’s en Franse miliatairen waren daar om de ramplplek te beveiligen. Zij handden toe ’s-Morgens de rampplek op linie doorzocht om de zwarte dozen te vinden en voor persoonlijke spullen zoals paspoorten te kunnen veiligstellen. Het was al bij aankomst duidelijk dat niemand dit had kunnen overleven.
De militairen hadden al een zwarte doos gevonden bij het doorzoeken van de ramplek en waren nog op zoek naar de tweede. ‘s-Middags is nog de president van Mali en de pers gekomen om de rampplek te bezoeken. Ook een paar familieleden van de slachtoffers zijn gekomen. Dit moest allemaal met helicopters gebeuren was het was in de middel of no where.
Ondertussen hadden wij onze bivak ingericht. We hadden onze muggen tentjes meegenomen en een leuk plekje uitgezocht. Nadat de familieleden en alle bezoekers waren vertrokken heb ik de rampplek van dichtbij bekeken. Er zijn eigenlijk geen woorden voor.......... . Volgens de media is het vliegtuig in slecht weer terecht gekomen en toen is neergestort.
Dat neerstorten is echt letterlijk gebeurd. Als je de rampplek ziet dan is dat met volle snelheid gegaan en toen geëxplodeerd, want het was kort naar het opstijgen gebeurd en dan zijn de brandstoftanks nog aardig vol.
Voordat ik er was had ik mij een ander beeld voorgesteld aan de hand van beelden van de Oekraine en andere vliegrampen. Maar dit was totaal anders. De immense kracht van de inpact en heftig explosie waarbij er zoveel hitte vrijkomt heeft heel weinig heel gelaten. Alle was gewoon weggevaagd, gesmolten en verbrand. Wel waren er heel veel brokstukken van het vliegtuig maar de rest was bijna allemaal vergaan.
Hierna een moment rust genomen en alles de revue laten passeren en met de collega’s geëvalueerd. Toen werd het langzaam donker en na wat gegeten te hebben zijn we onder een sterrenhemel gaan slapen. Dat was rond 19:00 uur. Het was nog goed warm maar ik viel gelukkig vrij snel in slaap. Rond 21:00 uur werden we wakker gemaakt door een convoy Franse militairen die de Fransen kwamen versterken. Pfff maar ja dat hoort erbij. Op een gegeven moment zag ik een vrachtauto achteruitrijden richting onze slaapplaatsen, het kwam wel erg dichtbij ik heb toen mijn hoofdlampje aangezet en ben ermee gaan zwaaien, gelukkig had jij ons in de gaten. Dit alles duurde ongveer een uur en toen weer in slaap gevallen tot 01:30 want toen begon het heel hard te waaien en dat betekend hier dat er regen in aantocht is. Aangezien we dit niet hadden zien aankomen en buienradar het niet aangegeven had, we hadden totaal geen bereik daar, hebben mijn collega en ik een nood oplossing moeten bedenken. We hebben toen een stuk zeil op de grond gelegd daar onze helmen opgezet en toen de restant van het zeil over ons getrokken, wij ZATEN droog. Ik had wel mijn regen poncho aangetrokken. Nou dat zitten gaat na een uur we pijn doen zeg. Ik wou dat ik wat meer vet op mijn kont had gehad. Op een gegeven moment ben ik maar in de regen gaan staan om wat verlichting te krijgen. Daarna hebben we onze plan gewijzigd en zijn toen op een stretcher gaan zitten met het zeil over ons heen. Veel hebben we niet geslapen en bij het eerste licht zijn we opgestaan en bleken toch nog nat te zijn geworden. Ik heb toen mijn messing pannetje gepakt op een brandende paraffine blokje gezet en heb toen water gekookt voor een lekker bakkie koffie. Na het ontbijt zijn we weer richting het rampplek gelopen om toch nog naar de tweede zwarte doos de zoeken. Op een gegeven moment zagen we iets rechthoekigs liggen en was van metaal met de kleur oranje, het was wel goed beschadigd maar we waren er van overtuigd dat de tweede zwarte doos was.
’s-Middag is het Franse onderzoeksteam ingevlogen en toen kregen we ook de bevestiging dat het de 2e zwarte doos was. We kregen ook toen te horen dat ze ons niet nodig hadden want ze hadden genoeg experts en helpers meegenomen. We waren toch wel trots dat wij de 2e zwarte doos hadden gevonden.
De rest van de middag hebben we onze bivak aangepast aan de weersomstandigheden want we wilden toch een goede nachtrust hebben. Aangezien dit met een temperatuur van ongeveer 45 graden moesten doen hebben we er heel lang overgedaan. De resultaat was er ook na want ik heb van 19:00 uur tot 06:00 uur geslapen die nacht. Er bleek ook nog 3 helicopters te zijn geland maar daar heb ik niets van gehoord haha. We waren ook droog gebleven, het had ook niet geregend die nacht, maar we waren van overtuigd dat als het wel had geregend we ook droog waren gebleven.
De volgende dag kregen we bericht dat we opgehaald zouden worden en naar Gao gebracht zouden worden en dan maandag naar Bamako zouden vliegen. Het eerste klopte want we werden keurig opgehaald en naar Gao gebracht, In Goa werden we naar het hoofdkwartier gebracht en daar hebben we lekker gegeten, getoileteerd en gedouched, is toch wel lekker op weer je behoefte op een toilet te kunnen doen in plaats van op je hurken in de woestijn hahah. We waren net klaar met het douchen een kregen het bericht dat we met spoed naar het vliegveld moesten gaan want er was toch nog een vlucht naar Bamako. Op het vliegveld aangekomen bleek die net te zijn vertrokken, pffff. Gelukkig stond er nog een vliegtuig daar en met wat onderhandelen met de aanwezige autoriteiten zijn we toch in bamako aangekomen.
Gisteravond ik heb toch mee kunnen doen aan onze zondagavond ritueel om lekker naar de pizzeria te gaan.
Deze week is wel heftig geweest en heb nagedacht hoe ik het op papier zou zetten, dit is het resultaat. Ik heb daar eerbiedig aan de slachtoffers gedacht en heb daar ook gelachen omtrent de omstandigheden hoe we daar verbleven. Foto’s van de rampplek heb ik wel gemaakt maar uit eerbied voor de nabestaanden plaats ik ze niet. Tot volgende week.
Groeten Mike
-
28 Juli 2014 - 14:15
Kim En Stefan :
Eej Mikey.
Dat zal wel schrikken geweest zijn om te helpen bij zo een heftig ongeluk.
blij dat het allemaal goed gaat met je.
Die 3 weken verlof zijn omgevlogen.
Nog eventjes en dan ben je weer terug.
Lekker hoor zo een comfortabel nachtje Kamperen.
Je kan moeilijk je camper meenemen. =p
Het ga je goed, rustig aan en tot snel.
Liefs van ons. -
28 Juli 2014 - 20:37
Jef Ro & De Boys:
Hey opa..
wij hebben ons wel beetje zorgen gemaakt omdat je naar de rampplek moest..
we zijn blij dat je weer op je 'veilige' plekje bent
moet wel heel erg heftig zijn geweest wat je daar heb gezien..
Nog 9 weken om af te tellen..
Liefs xxx van ons ♡ -
28 Juli 2014 - 21:05
Monique:
Hoihoi
ik vondt het maar niets. Dagen niets van je te horen.
Weten dat je in het ramp gebied bent.gelukkig ben je weer veilig terug.
wel weer grappig om te zien waar jullie hebben overnacht. En ook weer eng dat er zo'n vrachtwagen op je af komt rijden.
wel weer een hele belevenis. Leuk om te lezen dat bisky zo blij was dat je terug bent.
geniet nog van de 9 weken dat je daar bent.
xxx ly
-
28 Juli 2014 - 21:42
Marijke En Remko:
Jemig wat heftig! Lijkt mij dat dat nog wel even op het netvlies zal blijven staan. Gelukkig nu weer in beter gebied met wellicht betere nachtrust!
Succes nog de laatste 9 weken en we lezen je volgende week weer.
Groetjes remko en marijke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley