Week 5

Week 5
Afgelopen zondag heb ik een halve dag gewerkt en daarna rustig aan gedaan. Ik heb mijn spullen gepakt voor mijn reis. Zondag is onze uit eten dag, voor diegene die mee willen. We hebben bij een Italiaan gegeten, ik heb lasagne gegeten en het was erg lekker.
Maandagmorgen in alle vroegte op om naar het vliegveld te gaan. 2 collega’s waren zo lief om ook vroeg uit hun mandje te komen om mij weg te brengen. Ons gezelschap bestond uit 6 personen, 2 man van de UN, 1 vrouw van een NGO( particuliere organisatie) en 1 man van de Nationale Politie en 1 man van de Gendarmerie van Mali en ik. Op het vliegveld kwam ik mijn buddy uit Soedan tegen, hij ging ook richting Gao. We hebben tijdens de vlucht nog oude herinneringen van Soedan opgerakeld. De vlucht naar Gao was met een Antonov(Russische vliegtuig). In Gao aangekomen kwam ik nog een vrouwelijke collega, van mijn afdeling op Schiphol, tegen. Ik wist dat ze er was maar had haar nog niet ontmoet. We hebben even staan kleppen. Toch leuk om elkaar weer te zien. Daarna met onze gezelschap richting districts hoofdkwartier van de UNPOL. Van uit het hoofdkwartier gingen we met een bus en onder force protection richting de grenspost in Labeganza gelegen aan de grens met Niger. Ik moet zeggen dat de weg ernaartoe erg goed was. Een lang asfalt weg. In Labeganza aangekomen zijn we eerst gestopt bij de gendarmerie kazerne. Daar was het erg primitief, ze vertelden dat alles gejat en vernield was door de rebellen tijdens de oorlog. In het gebouw was er geen deur of raam meer aanwezig en het toilet was een gat in de grond. We hadden vanuit Gao ook een aannemer mee genomen om een offerte op te laten maken voor een verbouwing van de gebouwen. Dit wordt dan uit een speciaal fonds van de UN betaald. Nadat de aannemer klaar was zijn we naar de grenspost gereden. Ook erg primitief hoor. Er was maar een bureau en een stempel om paspoorten te kunnen stempelen. Hier was ook alles gejat en vernield. We zijn nog even stiekem Niger ingelopen. Dat kan ik ook weer afstrepen. Hierna zijn we weer terug gegaan naar de gendarmerie kazerne. Hier hebben we wat gegeten, ik had van een collega een noodrantsoen gekregen. Na het eten hebben we een film gekeken, het ging erom spannen of we het einde gingen halen, omdat ze daar geen stroom hadden moesten we op de accu van de laptop vertrouwen. We hebben het einde gezien. Sommigen gingen buiten slapen onder de sterren maar dat vond ik niet zo, want er liepen allerlei dieren rond op de kazerne en natuurlijk de muggen. Ik ben in de bus gaan slapen. Voordat ik ging slapen ging ik in het putje plassen. Ik schopte het deksel weg en schrok me wezenloos, er kwamen ineens tig kakkerlakken uit het gat rennen, hahaha. Ik heb die nacht best wel lekker geslapen. De volgende ochtend zijn we weer naar Gao gereden. Vanuit Gao zijn we met een Russische helikopter naar Timboektoe gevlogen. In Timboektoe zijn we naar een hotel gebracht. Daar hadden ze natuurlijk niet op ons gerekend maar we kregen wel een slaapplaats. Is toch wel lekker een douche te nemen na een nacht in de Rimboe hahaha.
De volgende dag ging de wekker op 04:00 uur want we moesten vroeg vertrekken naar het grensplaats Lere, aan de grens met Mauritanië. We vlogen daar naartoe met een helikopter. Na een uur vliegen landden wij midden in de woestijn. Daar stond onze force protection al klaar om ons naar Lere te brengen. We moesten allemaal in een gepantserde auto gaan maar er was niet genoeg plaats. Ik zei “ ik ga wel achterop in de pick-up”. Ik dacht dan zie ik nog wat. Daar was het eigenlijk net zoals in Labeganza. Na alles geïnventariseerd te hebben zijn we weer teruggevolgen naar Timboektoe om vervolgens gelijk door te vliegen naar Bamako met een tussenstop in Mopti. Ik was rond 4 uur ‘s-middags weer terug.
Donderdag ben ik bezig geweest om mijn rapportage te maken van de afgelopen dagen. Donderdag kregen we ook een telefoon van mijn buddy uit Soedan dat hij wat had gevonden in Gao. Ja hoor onze spullen waren gevonden. Ik had al een paar keer heen en weer gemaild en gebeld om uit te vinden waar ze waren. We hadden ze ongeveer een week voordat we vertrokken ingeleverd. Vanuit Nederland kreeg ik ook op donderdag het bericht dat ze “onderweg” waren. Niet dus ze waren gewoon verkeerd bezorgd, duidelijk te lezen Bamako maar toch in Gao terecht gekomen. Ik kreeg te horen dat het een week zou duren voordat ze in Bamako waren. Nou ja een week kunnen ook nog wel overleven. Maar zaterdag goed bericht onze spullen waren in Bamako aangekomen. Bedank Buddy en APOD( regelen de vracht enz). Nu nog de spullen ophalen en dat is een kunst op zich. De UN heeft te weinig voortuigen en als je er een wil gebruiken dan moet je eigenlijk bijna smeken. Eigenlijk te gek voor woorden maar het is zo. Maar ja een auto van de UN was niet genoeg om de spullen van 10 man te vervoeren. Ik had al een goed contact met chef van transport van de UN. Bij hem regelde ik een grote bus met chauffeur en samen met nog 2 collega’s de spullen opgehaald. Na 5 weken in Mali kunnen we het hoofdstuk spullen afsluiten. Zo langzamerhand komt alles op zijn pootjes terecht. Het is inmiddels zondag en ik ga weer afsluiten voor deze week. Tot schrijfs

Groet Mike